Genel Kabul Görmüş Muhasebe İlkeleri GAAP, VII Inter-American Muhasebe Konferansı ve VII. Ulusal İktisat Mezunları Meclisi tarafından 1965'te Mar de Plata'da onaylandı.
Genel Kabul Görmüş Muhasebe İlkeleri, GAAP:
Muhasebe ilkelerinin her biri aşağıda somut ve öğretici bir şekilde gösterilmiş ve açıklanmıştır, bu da bir dizi örnekle okuyucu tarafından çok daha kolay anlaşılmasına olanak sağlar.
1. Öz sermaye
Tüm finansal tabloların belirli bir şirket veya kuruluşta söz konusu olan karşıt menfaatler arasındaki eşitliği yansıtması gerektiğini söyleyen ilke.
Örnek: Bir şirkette 3 ortak vardır; Bunlar: César, Manuel ve Carlos. César, hisselerin% 45'ine, Manuel% 35'e ve Carlos% 20'ye sahiptir. Kâr S /.100 ise, César S /.45, Manuel S /.35 ve Carlos S /.20 alıyor. Bu nedenle hissedarların karı eşit olarak dağıtılmaktadır.
2. Ente
Finansal tablolar her zaman, sahibinin üçüncü şahıs olarak kabul edildiği bir işletmeye atıfta bulunur.
Örnek: Bay Jhon'un bir plak şirketi var. Jhon, kendisine karşılık gelen maaşı şirkette harcadığı için sahilde bir ev satın almak istiyor. Diğer bir deyişle: Jhon üçüncü şahıs olarak kabul edildiği için "Şirket kişisel harcamalarını üstlenmez".
3. Ekonomik Mallar
Ekonomik varlıkların parasal olarak değerlenebilecek tüm maddi ve / veya maddi olmayan varlıklar olduğunu belirleyen ilke.
Örnek: Maddi olmayan bir varlık olarak halk tarafından tanınan ve tercih edilen ADIDAS markası olabilir, bu nedenle markayı satın alırsa şirkete daha fazla kazanç getireceği için parasal olarak değerlenebilir.
Maddi mallar tarafında, satın alma fiyatı üzerinden değerlenen bir şirketin makineleri olacaktır.
4. Ortak Para Birimi
Finansal tabloların tescil edilmesi için genel olarak işletmenin faaliyet gösterdiği ülkenin yasal para birimi olan ortak bir para biriminin olması gerektiğini belirleyen ilke.
Örnek: Kazak üreten bir Perulu şirket, mali faaliyetlerini Peru Nuevos Soles'e (S /.) Kaydeder.
5. Şirkete gitme
Aksine iyi bir kanıt olmadıkça, finansal faaliyetleri tescil edilen şirketin geleceğe yönelik bir tahminle geçici bir faaliyet geçerliliğine sahip olduğunun varsayılmasına ilişkin ilke.
Örnek: Bir inşaat şirketi, bir ağır makine şirketi ile iki yıl boyunca bir ticari işbirliği anlaşması (Join Venture) imzaladı. 6 aylık inşaat işi olan başka bir inşaat firması, sahibi olduğu makinelerde birincisi ile ittifak kurmak isterse, 1. firmanın sahip olduğu sözleşmenin iki yıllık geçerliliği tam olarak gözlemlenebildiği için bunu yapabilir.
6. Egzersiz
Dönem adıyla da bilinir. Bu ilke, yıl ve yıl arasındaki sonuçların karşılaştırılabilir olması için yönetim sonuçlarının eşit zaman aralıklarında ölçülmesine atıfta bulunur.
Örnek: Genel Muhasebe Planı her 12 ayda bir ölçülür.
7. Nesnellik
Varlıklar, borçlar ve özkaynaklardaki değişiklikler objektif olarak (uygun şekilde) ölçülmeli ve mümkün olan en kısa sürede tüm ilkeler izlenerek muhasebe kayıtlarına kaydedilmelidir.
Örnek: 29 Ağustos'ta 10 hisse 10.000 $ 'dan satın alındı, ancak Ekim sonunda hisseleriniz sadece 8.000 $ değerinde, ancak yıl sonunda 12.000 $' a mal olması bekleniyor. Bu nedenle objektif bir kayıt tutabilmek için muhasebede bazı düzeltmelerin yapılması ve zamanında kayıt altına alınması gerekir.
8. İhtiyat
Muhafazakarlık ilkesi olarak da bilinir. Bu ilke, hesaba katılması gereken ekonomik olayların hafife alınmaması veya fazla tahmin edilmemesi gerektiğini söylüyor. Başka bir deyişle, muhasebeleştirildiğinde, varlık için her zaman en düşük değer seçilir.
Örnek: 1 ay önce 200 $ 'dan bir makine aldım ve piyasa şimdi 180 $' dan teklif veriyor. Muhasebede varlığın en düşük değerini, yani 180 $ 'ı almalıyım.
9. Tekdüzelik
Muhasebe ilkeleri mali tabloların hazırlanmasında geçerli olduğu sürece, karşılaştırılabilmeleri için yıldan yıla (dönemden döneme) aynı şekilde kullanılmalıdır. Aksi takdirde, açıklayıcı bir notla belirtilmelidir.
Örnek: Bir şirket tarafından verilen bir krediye ödenen taksitler, karşılık gelen mali yılda - oldukları gibi - gider olarak kabul edilmelidir.
10. Pozlama
Bu ilke, her finansal tablonun, atıfta bulundukları işletmenin finansal durumunu doğru bir şekilde yorumlayabilmek için gerekli tüm bilgilere sahip olması gerektiğini söyler.
Örnek: Bir şirket, finansal tablolarını gerçekleştirdiği “tüm” ekonomik faaliyetleriyle birlikte hissedarlarına yorumlayabilmeleri için sunar.
11. Önemlilik
Bu ilke, çok az önemli değere sahip işlemlerin, finansal tabloların nihai sonucunu değiştirmediği için dikkate alınmaması gerektiğini belirler.
Örnek: Bir şirket, fabrikasındaki makineleri tamir etmek için kaç vida kullandığını mali tablolarında saymayacaktır. Önemsiz.
12. Maliyet üzerinden değerleme
Bir işletmenin sahip olduğu varlıkların ve hizmetlerin tarihi veya edinme maliyetiyle kaydedilmesi gerektiğini belirleyen ana değerleme kriteridir. Bu maliyeti oluşturmak için, nakliye ve operasyon için sabitleme masrafları dikkate alınmalıdır.
Örnek: COMPRO TODO SA şirketi, ABD'den getirdikleri 3000 dolara mal olan çerezleri yapmak için bir makine satın aldı, nakliye için 1200 dolar harcadılar ve makineyi çalışması için şirkette tamir edip hazırlamak için “300 dolar ödedi. Bu nedenle şirketin mali tablolarında makinenin değerlemesi 4,500 dolar olacak.
13. Tahakkuk eden
Ekonomik sonucu oluşturduğu düşünülen özkaynak değişimleri (gelir veya giderler), tahsil edilip edilmediğine bakılmaksızın bir yıl (dönem) içindir.
Örnek: Ocak ayında su tüketiyorum. Makbuz şubatta geliyor, bu yüzden şubatta ödüyorum. Ancak Ocak ayındaki su tüketimini çıktı olarak sayıyorum çünkü orası tüketildiği yer.
14. Gerçekleşme:
Ekonomik sonuçlar, yalnızca herhangi bir işin doğasında var olan risklerin hesaba katıldığı yasal veya ticari yollarla (tutanaklar, belgeler, vb.) Yapıldığında dikkate alınmalıdır. Riskleri hesaba katmadıkları ve işin şartlarının yerine getirilip getirilmeyeceği bilinmediği için bu grupta “vaatler veya varsayımlar” bulunmamaktadır. 'Gerçekleştirilen' kavramı, tahakkuk eden kavramına katılır.
Örnek: Arkadaşınız sizinle bir işi kapatır, işin şartlarını ve risklerini belirler. Dolayısıyla bu iş, gerçekleştirme ilkesine uyduğu için açıklanabilir.
İlkeler dört alana ayrılmıştır
Alan 1. İlke: eşitlik
Eşitlik ilkesi, diğer ilkeler için genel ve temel ilke olduğu için alan 1'de bulunur.
Alan 2. İlkeler: varlık, ekonomik varlıklar, ortak para birimi, işletmenin sürekliliği, uygulama.
Bu 5 ilke, sosyoekonomik ortamı yansıttığı için 2. bölgede bulunmaktadır. Başka bir deyişle, bu ilkeler şirket ve ekonomik-sosyal çevre ile ilgili her şeyi ifade eder.
Alan 3. İlkeler: nesnellik, sağduyu, tekdüzelik, teşhir ve önemlilik.
Bu ilkeler, bilginin toplanması, ölçülmesi, teşhir edilmesi ve alındığı yolla ilgisi olduğundan bilgi ile ilgilidir.
Alan 4. İlkeler: maliyette değerleme, tahakkuk, gerçekleşme.
Bu ilkeler, değerlemeye atıfta bulunarak karakterize edilir, bu nedenle ödeme taahhütleri, varlıkların toplanması ve değerlemesi ile ilgili her şeye karşılık gelir.
____________
Aşağıdaki video, genel olarak kabul edilmiş 15 muhasebe ilkesini anlatmaktadır.
